Vreemde diersoort

Theetante spreekt een aardig woordje dinosaurus. Dit is louter het gevolg van externe factoren. Zijnde de zoon met een passie voor prehistorische gedrochten. Zo komt het dus dat tante feilloos een parasuarolophus van een iguanodon kan onderscheiden en ook aardig kan meepraten over spinosaurussen en andere lieverds.

Met het aanbreken van de kerstvakantie was een uitstap naar het Dinomuseum eens te meer onvermijdelijk. Deze keer ging een vriendje mee en ook nog een moeder, een oma, een broertje en een buggy. En dat alles in opperbeste stemming op de trein, van de trein af, trap op, trap af. U merkt het: voor een glimlach van een dinoliefhebber doen we alles. Of toch veel.

Tante dacht ondertussen dat ze het museum nu echt wel kende, maar leerde toch weer heel wat bij. Bijvoorbeeld aangaande fossielensoorten en de juiste loophouding van prehistorische kolossen. Komt vast nog eens van pas.

Maar tante zal het maar bekennen: ze kijkt ook graag naar de andere museumbezoekers. En die waren er vandaag massaal. Tante analyseerde stiekem wat ze deden, hoe ze draalden en waar ze precies aandacht voor hadden.

Ze waren, hoe zou ik het noemen, erg gefascineerd. Dat kwam deels door de indrukwekkende relicten uit een woest verleden. Maar wat hen pas werkelijk intrigeerde bleken de gedragingen te zijn van hun eigen enthousiaste kroost. Menig cameraatje zoemde terwijl parmantig rondstappende paleontoloogjes-in-spé neuzen platdrukten tegen vitrines, op allerhande knopjes drukten en in zandbakken graaiden.

Alle begrip hoor, voor zoveel vertedering. Maar tante vraagt zich soms wel eens af of we van onze kinderen geen vreemde diersoort aan het maken zijn. Zo Is er al sprake van apart “kindervoedsel” en speciale "kinderdrankjes”. Tante dacht nochtans dat kinderen vooral volwassenen in wording waren,die hetzelfde eten en drinken als iedereen dom, dom, dom.

Ja ja: dino’s en kinderen: ze hebben veel gemeen. Beiden verbazend, grillig en fotogeniek! Kortom: ideaal kerstvakantievullend!