Er was eens… verhalen vertellen in de stad!

Nu het al vroeg donker wordt, is het weer tijd voor een goed verhaal. Vaak betekent dat voor de theetante dat ze een boek ter hand neemt en vervolgens alles en iedereen vergeet (echt heel negatief voor haar sociale leven, een goed boek)!

Zo is het voor de zoon binnenkort weer tijd voor de jaarlijkse Harry Potter sessie - deel drie. En de afspraak luidt: eerst het boek, dan de film!
Hoe heerlijk het is om zelf echt naar een verhaal te luisteren, dat was theetante een beetje vergeten. Totdat ze op een avond in Alden Biesen een professionele “storyteller” aan het werk zag. Theetante viel van de ene verbazing in de andere: hoe veel een mens kan oproepen met alleen tekst en een expressief gezicht!

Back to basics? Want, ja zo is het toch allemaal ooit begonnen: een verhaal van stoel tot stoel zonder medium ertussen (en met een knetterend vuur erbij?) Is dat in deze over-virtuele tijden met alle special effects en visueel vuurwerk juist weer verfrissend? Er zijn heel interessante blogs die u er alles over kunnen vertellen, zoals deze.

Maar, in dit blogje gaat het natuurlijk om verhalen in de stad! Want, ja, wij vertellen uiteindelijk allemaal dagelijks verhalen aan elkaar: over onze lotgevallen, uitschuivers en heldendaden. Al dan niet met veel gebaren en een tikje overdrijving, en soms ook expliciet gericht op een breed publiek van meeluisteraars. Wie zijn oor te luisteren legt op trein en bus komt inderdaad heel wat interessants te weten (en ook heel wat oninteressants, maar dat even terzijde). In New York wordt dit alvast bloggewijs bijghouden

En we hebben het niet altijd in de gaten, maar al luisterend leer je heel wat bij. Over welk TV programma je echt niet mag missen (of juist wel), over hoe zen te blijven in de omgeving van krijsende peuters of aangaande de ideale manier om te reageren op een kado dat je niet mooi vindt.

Voorwaarde is alleen wel, beste lezer, dat u ook luistert, en daar zijn heel veel mensen nu net niet zo goed in. U kent dat wel van die lieden die meteen beginnen van “ja, ik heb dat ook meegemaakt, ik…” of die zogenaamd een duidelijke link zien met een ander verhaal, maar ondertussen gewoon moedwillig overschakelen op een ander onderwerp, ZUCHT!

Nu hoor ik u denken, ja, dat is allemaal weer hééél soft hoor van die theetante! Die verbindende kracht van verhalen, ik krijg al pasteltintvisioenen! Maar, mijn beste, verhalen in de stad zijn big business. Hoe verklaart u anders dat Coca-Cola doelbewust probeert “in te breken” in de verhalen die u en ik vertellen? Verhalen die je hoorde van iemand uit je naaste omgeving hebben immers veel meer geloofwaardigheid dan een dure reclame campagne.

Kortom beste lezer: maak deze winter eens tijd voor een goed verhaal. En luister vooral goed naar wat u allemaal hoort onderweg! Laat u me even weten wat u allemaal heeft bijgeleerd?