20 roze nageltjes (en een diepe zucht)



Maak kennis met de dochter. Een straffe madame van 5 jaar. Met haar eigen ideeën. Een eigen willetje. En een eigen kleurenpalet. Voor alle duidelijkheid: het nagellakverhaal was niet mijn idee (de gekke gezichtjes dan weer wel!).

Omdat de theetante graag eens een hartewens vervult, sloeg ze dus tegen beter weten in aan het nagellakken. En terwijl ze hiermee druk doende was, borrelde plots de volgende verontrustende gedachte op: iemand moet hier ooit mee begonnen zijn! Ooit moet er een mens hebben rondgelopen die plots dacht: "Laat ik eens gek doen en mijn nageltjes rood maken, hihi". Waar dit geniale individu zich situeert op de historische tijdslijn, blijft echter een raadsel.

Spontaan doemen wel beelden op van wilde indianenstammen in het Amazonegebied, met hoogoplaaiende vuren en vreugdedansen. Maar evengoed kunnen de Egyptenaren op het idee gekomen zijn: Cleopatra is immers al de petemoei van het kohlpotlood. Of was het dan toch een Middeleeuwse schone? Dagenlang borduren kan immers op de zenuwen werken en dan kan enige contrastwerking met het witte linnen de zinnen weer even verzetten.

Hoe dan ook, hoog tijd om de wondere geschiedenis van de nagellak aan verdere inspectie te onderwerpen. Maar nu toch eerst op zoek naar de dissolvant!

Reacties

Populaire posts