O, ... een kado!


Binnenkort is theetante weer jarig, jongens wat een pret! Ze kijkt al reikhalzend uit naar alle milde gaven die haar te beurt zullen vallen. En ze oefent haar skills in het "gepast aannemen van geschenken".

Want dat het in ontvangst nemen van een kado geen sinecure is, maar een genadeloze sociale proef, dat weet men in Japan al eeuwen. Daarom pakt men daar de geschenken niet uit in aanwezigheid van de gever. Kwestie van ontgoocheling en ander onwenselijks te vermijden.

Nu is tante niet zo'n pietlut die een geschenk zal minachten. Of haar neus zal ophalen voor iets wat haar niet zint. Of het dodelijke "O, wel...handig" zal prevelen. Maar ze heeft er wel een handje van om in de euforie van het moment onvoldoende aandacht te besteden aan het desbetreffende pak. En vrolijk voort te hollen naar de volgende gasten of de fles cava.

Bijzonder onattent!

Want een geschenk, dat is liefde in feestverpakking. Dat is een brokje vriendschap in een materieel jasje. En daar moet je toch echt even aandacht aan besteden. En dankbaar voor zijn. (néé, u hoeft geen tranen te plengen van opperste ontroering, geméénde blijheid is voldoende)

En het gaat hierbij nog niet eens om de hoogte van de aankoopprijs. Waar het om draait is de tijd & aandacht (T&A) die gespendeerd werd aan het uitkiezen van de gave. In die zin zijn zelfgebakken koekjes zelfs waardevoller, dan de dikste diamant, met nonchalance ingepakt.

Beste mensen u snapt het al: het draait om het gevoél.

Knoop het dus bij deze in de oren: in elk goed geschenk verpakt de gever een stukje van zijn ziel! Loop daar dan ook niet zomaar aan voorbij.

Reacties

Populaire posts