Tijdloos

Theedrinken is tijdloos, dat weten we al làng. Maar sinds kort geldt dat ook voor de theetante. Zij huppelt immers vrolijk zonder horloge rond. Niet dat zoiets een bewuste keuze was, rationeel overdacht, ernstig gewogen en zo. Maar als op één dag zowel het horlogebandje scheurt als het batterijtje de geest geeft dan is het duidelijk: het universum wil dat de tante horlogeloos rondzwalpt. So be it.

Na enkele weken (twee dus) praktijkervaring komt theetante tot de constatering dat het beslist bevrijdend is om niet elk moment op de seconde te weten hoe laat het is. Sterker nog, zij maakte de volgende drie grensverleggende observaties:

1. Men kijkt te veel naar de tijd! Theetante bleek zo’n 80 keer per dag nodeloos haar horloge te checken. Nu dit niet meer kan wint ze dus tijd. Zo haalt ze een afspraak nu met minder moeite omdat ze niet steeds stopt om te kijken hoe laat het is, maar gewoon doorloopt, zo simpel kan het leven dus ook gewoon zijn.

2. Einstein had gelijk toen hij tijd en energie relateerde. Nu theetante meer tijd neemt (ze kan immers niet meer per minuut afpassen) is ze kwieker dan ooit! Daar waar ze anders op donkere herfstdagen weleens werd overvallen door marmotachtige neigingen (winterslaap, weet u wel), is ze nu klaarwakker en waakzaam! (en irritant dus voor al degenen die wél een marmot willen zijn)

3. Het is uiterst moeilijk om helemaal buiten de tijd te staan. Tijdens een dagelijks ritje naar – pakweg - het station wordt een mens immers te pas en te onpas geconfronteerd met het uur der waarheid. Vooral apothekers blijken bijzonder bij de tijd te zien, op de voet gevolgd door elektrozaken. Je blijft dus eigenlijk vanzelf op de hoogte van het verstrijken der tijd (en kan ondertussen gewoon doorfietsen)

Kortom: niets dan voordelen zo’n bestaan zonder horloge. Wat een rust, wat een ruimte! En als je toch écht, écht, écht wil weten hoe laat het is, heb je nog steeds de GSM. Tijdloos is immers niemand, zelfs de theetante niet!

[Tot slot, ere wie ere toekomt: het idee voor de bovenstaande illustratie ontsproot aan het (thee)kopje van de zoon. In ruil eiste hij de publicatie van deze “eureka”, astublieft]