Haastige spoed...


Toen de theetante nog studeerde (lang, lààààààng geleden) betrok ze een geweldig kot. Dit knusse optrekje was centraal gelegen aan een levendig plein. Bovendien beschikte het over een erker: een elegant architecturaal uitstulpsel dat het mogelijk maakte om quasi ongezien de massa te observeren die dagelijks voorbij trok, op weg naar leslokaal, bibliotheek of café. Vaak ging de theetante er bij wijze van blokpauze even voor zitten, met een kopje thee uiteraard.

Vol goedkeuring blikte ze dan neer op naarstige vorsers met dikke stapels boeken onder de arm. Op druk discussiërende professoren. Op politiek bevlogenen met pamfletten. Of op dolverliefde koppeltjes die elkaar tegemoet renden. Het leven zoals het is, als het ware life onder het eigen raam!

Maar, er was één type passant waar de theetante een grondige afkeer van had: de slenteraar, de flaneur, oftewel de “lummelaar”. Lieden, wars van elk tijdsbesef, die over het trottoir schreden als waren ze hun eigen éénmans-processie. Die de tijd namen voor elke pas en bovendien regelmatig eens stilstonden voor dringende bezigheden als het kuisen van een bril. Ahhhh, dat soort akelige individuen irriteerden de theetante mateloos!

Tante zelf was immers het nogal gedreven type, die met stevige pas over de stoep struinde en dit tot groot ongenoegen van meehollende ouder of oma. Maar ze liet zich niet afremmen, o, nee! Zij wilde vooruit, in het leven en op de stoep!

Nu, vele jaren (en kilometers verder), na drukke tijden vol multitasking en balanceren tussen werk en gezin, wordt de theetante toch een béétje moe van al dat gedraaf. Niet dat de rollator lonkt of dat tante een paar stappen terug wil zetten, verre van. Maar als je altijd haast hebt en nooit eens even de tijd neemt, hol je ook aan veel voorbij. En dat heeft de theetante toch ook wel een beetje gedaan, als ze er zo over nadenkt.

Want nu theetante zelf wordt voortgedreven door haastige kleine theekopjes merkt ze dat ze af en toe wanhopig uitroept: “Hé, kan het niet een beetje langzamer?” Dus, misschien hadden die “lummelaars”, waar ze als student letterlijk en figuurlijk op neerkeek, het uiteindelijk toch bij het rechte eind!

Reacties

Populaire posts